Pieniński Park Narodowy

Dziką Odyseję rozpocznijcie w pierwszym parku narodowym powołanym w Polsce. Niech przygoda rozpocznie się w skalistej krainie meandrującej rzeki. Wyruszcie wodnym szlakiem i przepłyńcie przez skalistą bramę pokrytą dzikim złotem – tak bowiem wyglądają strome skały wpadające wprost do rzeki obrośnięte buczynowymi lasami.

Przełom Dunajca potraktujcie jak przełom rodzinnego życia, początek niezwykłej przygody. Zanim zdobędziecie koronę polskich parków narodowych będziecie podróżować niczym meandrująca rzeka. Uczcie się od niej. Ona znajduje drogę mimo piętrzących się trudności i spraw nie do przeskoczenia.

Wczesnym rankiem wejdźcie na jeden z pienińskich szczytów (Sokolica, Trzy Korony). Zobaczycie na horyzoncie Tatrzański Park Narodowy – ostatnią wyspę na trasie Waszej Dzikiej Odysei. Zanim tam dotrzecie minie wiele miesięcy, przemierzycie tysiące kilometrów i odkryjecie dwadzieścia jeden dzikich wysp. To tylko złudzenie, że koniec wyprawy jest tak blisko… mimo wszystko warto go zobaczyć.

Może tego dnia uda się zaobserwować niezwykle dzikie widowisko: morze chmur. Doświadczycie, że parki narodowe są jak dzikie wyspy, a Wasza rodzinna wyprawa jest prawdziwą odyseją. Nie zwątpcie tylko gdy rano wstaniecie a świat okryty będzie mgłą. Tym bardziej ruszajcie!

Gdy wejdziecie na Sokolicę miejcie świadomość, że właśnie stanęliście na małej, wiecznie zielonej wyspie sosnowego lasku naturalnego, którego początki sięgają epoki lodowcowej. Przywitajcie się z dziką bohaterką narodową – sędziwą sosną, której niedawno przydarzył się nieszczęśliwy wypadek.

Przywitajcie się z jej iglastą rodziną i świętujcie razem rozpoczęcie Dzikiej Odysei, podczas której będziecie poznawać polodowcowy charakter parków narodowych. Sosnowy lasek naturalny na szczycie Sokolicy to Wasz pierwszy dziki skarb! Wpatrując się ze szczytu w złote liście buczynowej puszczy wiedzcie, że właśnie weszliście na szlak poszukiwaczy dzikich bogactw.

Krystian Tyrański